“Groen in de ogen, groen voor de ogen… Wat is het al steeds een drang geweest die diep in de meesten van ons verscholen zit, het op te zoeken na periodes van duistere dagen, de winter zeg maar… Hoeveel tinten van groen ik al ooit heb kunnen onderscheiden, daar sta ik nog zo vaak van versteld… In Vuurland bestond een natuurvolk die in hun taal tien verschillende woorden ontwikkeld hadden om groentinten te onderscheiden van elkaar.

Het Amazonewoud is de huisvesting van de grootste verscheidenheid aan groen die ik als explorator al heb kunnen waarnemen in een uitgestrektheid die duidelijk magie uitstraalt. Een magie die werelden van vroeger en nu samen laten vloeien, vergelijkbaar met de Rio Negro en de Amazone die na een lange tocht één grote stroom worden. Indrukwekkender kan ik me iets niet voorstellen tenzij het de aantrekking van een vrouw betreft. Die eveneens een magische uitstraling heeft, waar je jezelf door de allesomvattende verliefdheid, verblind door het ongeziene effect, wil mee vermengen tot je er één mee kan worden. Aantrekking, afstoten, terug aantrekken, ontdekken, veroveren… Het zit in een deel van de mensheid als sinds mensenheugenis. Maar in huidige tijden wordt dit commercieel samengevat. Hetgeen ik als pure ziel steeds als pijnlijk heb ervaren, omdat deze veroveringen gepaard gaan met vernietigingen dat het geen lust meer is voor het oog dat denkt in licht. Ons oog staat geprogrammeerd, elk afzonderlijk, naar vertrouwde omgevingen liefst.. Maar hoe vertrouwd kan je oog geraken met sferen van beton, rechtlijnigheden, strakke ingebonden blokvormige bouwsels der ‘moderne’ mensheid! Wie voelt er zich echt goed bij… Hoe groot is de honger en de zin, terug steeds groen aan te leggen, op te zoeken, ermee te vereenzelvigen. De chaotische frisheid ervan aan te raken, te voelen. De zuiverende werking ervan in je ziel te laten komen, zodat wij terug opgeladen worden. Teveel zielen hebben zelfs niet meer de kennis of de kracht om het op te zoeken, bij gebrek aan visie. Tenzij je terug gaat naar die Oersferen die nog steeds mensen in hun schatkamers der natuur huisvesten, die de sterkste genendragers zijn van Homo sapiens sapiens. Op die maagdelijk pure plekken van onze Aarde waar ze nog volledig in harmonie met hun bedreigde wereld leven, wat wij Natuur zijn gaan noemen als onderscheid van ons stadsbestaan. Eenmaal ik als reizend fotograaf in deze wereld van immens groen werd opgenomen door krijgerstammen die mij zagen als ‘mogelijke’ vijand, omwille van mijn blanke huid, bedekt met blonde haren – vroegen ze; wie ik was?!

Van welke stam ik voortkwam… Welke krijgerskills ik in me had… Na vele jaren van zelfkennis, reizen doorheen Scandinavië, historische opzoekingen, mensenkennis, kwam ik erachter dat –  hoe ze mij en mijn broer als kind noemden het nog overeen kwam met hoe ik me steeds heb gevoeld en gedragen ; een Viking afstammeling van zeer Noordelijke herkomst. Wat hebben onze voorouders toch verkend en veroverd om te overleven in een wereld die even onherbergzaam voor de meesten is als het magische Amazonewoud. De gelijkenissen tussen Indiaanse clanveroveringen en die van de Noormannen krijgt aparte betekenissen en gelijkenissen mijns inzien. In een wijdere context werd vastgesteld dat de beruchte ‘wolven van de zee’ nooit zijn onder gegaan door hun aanpassingsvermogen en vastberadenheid. Daardoor zijn ze zich onder ‘ons’ gaan vermengen. Ik voel me verbonden met zoveel, dat ouder worden in al deze werelden steeds meer fascinerende eigenschappen vertoont. Alle mensen op onze aarde zijn verbonden met de Natuur, daar we er een onderdeel van uitmaken. De menselijke bloedlijnen die ons allen verbinden, roepen naar nieuwe waardes, die zielszuiverend zijn. Met een tint van groen als een jong varenblad dat zich ontrolt, nadat het nieuwe deel uit een donkere huisvesting ontwaakt om het nieuwe licht te benaderen..

Araucana groen,

De kleur die onze voorkeur krijgt is bepalend welke karakterkenmerken we in ons hebben.  Zoals enkele voorbeeld kenmerken;

Als dit al hoofdkleur eigenschappen zijn volgens psychologen zijn er zoveel bijkleuren mogelijk in de natuur dat je kan stellen dat zoveel meer karakter eigenschappen bestaan, waar we mee door het leven gaan en hoe bepalend dit is, hoe we ons voelen. Vaak zonder dat we het bewust beseffen.

Volgens de advokaat-psycholoog Dr. William Marston, die in 1928 een boek schreef, ‘Emotions of normal people’, komt er via kleurkeuze veel aan het licht. Zijn doel was om mensen inzicht te geven – via kleuren – in hun eigen gedrag en in dat van hun medemens. Want alleen mensen die elkaar begrijpen, kunnen hun interactie en hun samenwerking verbeteren. Een gedachte die volkomen logisch is, zeker als we de kleuren meer op elkaar afstemmen en waar de uitkomst ervan volkomen gunstig is voor alle leeftijden.

Via onze soja vrije kippen boerderij met bessenopbrengst lanceren we dus kleuren als Araucana-groen, Lepelaar-geel, Bixus-rood, Harpy Eagle-grijs, Vicentei-blauw, Marans-bruin.”

Guido Sterkendries

Eco-and Amazon explorer/conservation photographer